جسمت به سان زلف پریشان شده علی

ماه رخت به رنگ بیابان شده علی

بگشا دو دیده ات که ببینی خمیده ام

خندد عدو به اشک وبهرنگ پریده ام

رحمی نما به باب غریبت بلند شو

بابا نخواب جان عزیزت بلند شو

کم سو شده دو دیده بهارم خزان شده

برخیز و راه خیمه به بابا نشان بده

دیگر به جان عمه نفس اینچین مزن

بابا بلند شو روی پدر را زمین مزن

از جمع کردن بدنت ناتوان شدم

دیدی چه شد؟مضحکه این وآن شدم

آتش زدی مرا دگرآه حزین مکش

عمه رسید بس است پا بر زمین مکش...

                                                 محمدحسن قائمی